معنی نعیما | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

نعیما. [ ن َ ] ( اِخ ) نعمت سمرقندی ( ملا... ) متخلص به نعیما، از شاعران قرن یازدهم هجری قمری است. او راست :
بر گل رخسار خال بیشمارش حاصل است
سبز کردن دانه از حسن زمین قابل است.
( از نصرآبادی ص 443 ). رجوع به نگارستان سخن ص 125 و فرهنگ سخنوران شود.

فرهنگ فارسی

نعمت سمرقندی متخلص به نعیما از شاعران قرن یازدهم است ٠

فرهنگ اسم ها

اسم: نعیما (دختر، پسر) (فارسی، عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: naeimā) (فارسی: نَعيما) (انگلیسی: naeima)
معنی: تخلص نعمت سمرقندی شاعر قرن یازدهم، ( نعیم، ا ( پسوند نسبت ) )، منسوب به نعیم، ن نعیم، ( عربی ـ فارسی ) ( نعیم + ا ( پسوند نسبت ) )، نعمت

دانشنامه آزاد فارسی

نَعیما (حلب ۱۰۶۶ـ موره ۱۱۲۹ق)
مورخ عثمانی. آموزش های ابتدایی و عالی را در حد کمال گذراند. در استانبول وظایف زیادی در دربار داشت. از جمله رئیس تشریفات و وقایع نگار دربار بود. آثارش دربارۀ تاریخ عثمانی زمان سلطان مراد سوم و سلطان محمد چهارم است. گزارش سرراست و بی ابهام و دیدگاهِ انتقادیِ او به هنگامِ نشان دادن اسباب و دلایل ضعف دولت عثمانی در این دوره در خور توجه است. مشهورترین اثرش تاریخ نعیما است.