چاکنای

لغت نامه دهخدا

چاک نای. ( اِ مرکب ) فم حنجره. فم ِ قصبةالریة. مزمار. چاک صوت. ( واژه های نو، فرهنگستان ایران ).

فرهنگ فارسی

چاک صوت، مزمار، فم حنجره
( اسم ) مزمار
مضمار .

دانشنامه عمومی

چاکنای ( به انگلیسی: glottis ) دهانه یا مدخل نای است که پرده های صوتی در آن قرار دارند. به تعریفِ زبان شناختی، چاکنایْ فاصلهٔ میانِ پرده هایِ صوتی است.
چاکنای مجموعهٔ پرده های صوتی و فضای بین پرده هاست. چاکنای نقش مهمی در تولید اصوات دارد. همخوانی که با انسداد یا سایش در چاکنای تولید شود را همخوان چاکنایی می گویند.

دانشنامه آزاد فارسی

چاکْنای (glottis)
(یا: گلوت) در پزشکی، شکاف نازک انتهای بالایی حنجره۱. تارهای صوتی۲ در آن واقع اند.
larynxvocal cords