لغت نامه دهخدا
یس. [ یاسین ] ( اِخ ) نام سوره 36 از قرآن مجید، پیش از سوره صافات و پس از سوره ملائکه ، دارای 83 آیه و آن مکیه است. ( یادداشت مؤلف ). نام سوره ای از قرآن مجید و در حقیقت این اسم مبارک آن حضرت ( ص ) است و اشاره است به یاسید. ( آنندراج ) ( غیاث ). این سوره سه هزار حرف است و هفتصدوبیست ونه کلمه و هشتادوسه آیه ؛ جمله به مکه فرود آمد و از مکیات شمرند و در این سوره نه ناسخ است نه منسوخ. مفسران گفته اند «یس » به معنی آن است که : یا انسان ، یعنی محمد! ( ص ). ( از تفسیر کشف الاسرار میبدی ج 8 صص 198 - 199 ). و رجوع به یاسین شود.
یس. [ یاسین ] ( اِخ ) ابن زین الدین حمصی شافعی مشهور به علیهمی. رجوع به علیهمی... شود.