پر میوه

لغت نامه دهخدا

پرمیوه. [ پ ُ وَ / وِ ] ( ص مرکب ) پرثمر. پرحاصل.
- پرمیوه شدن ؛ اِثمار.

فرهنگ عمید

باغ یا درخت که میوۀ بسیار داشته باشد، پربار، پُربَر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پر ثمر پر حاصل .