پاکیزه تن

لغت نامه دهخدا

پاکیزه تن. [ زَ / زِ ت َ ] ( ص مرکب ) پاک بدن. پاک تن. || عفیف. پارسا :
وزان پس چنین گفت کای پهلوان
توپاکیزه تن باش و روشن روان.فردوسی.چنین داد پاسخ بدان انجمن
که شاهی بدانجاست پاکیزه تن.فردوسی.که پاکیزه چهرست و پاکیزه تن
ستوده به هر شهر و هر انجمن.فردوسی.