پاک گهر

لغت نامه دهخدا

پاک گهر. [ گ ُ هََ ] ( ص مرکب ) پاک نژاد. اصیل. مَحض. مَحضه. پاکزاد. پاکزاده. حلال زاده :
شاد باش ای ملک پاکدل پاک گهر
کام ران ای ملک نیکخوی نیک خصال.فرخی.

فرهنگ عمید

پاکیزه گهر، پاک نژاد، پاک زاده، نجیب، اصیل.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پاک گوهر
پاک نژاد اصیل