پاراگوئه

لغت نامه دهخدا

پاراگوئه. [ ءِ ] ( اِخ ) یا پاراگه [ گ ِ ] یکی از جمهوریهای امریکای جنوبی میان برزیل و آرژانتین. و آنرا اراضی پست باتلاقی و حاصلخیز است و تجارت توتون و پوست و نارنج بدانجا رواج دارد. و عمران آن را هیأتهائی ازآباء یسوعی که برای تبلیغ بدانجا رفتند کرده اند. مساحتش 253000 هزارگزمربع است و یک میلیون تن سکنه دارد و عاصمه آن آسون سیون است با 125 هزار تن سکنه.
پاراگوئه. [ ءِ ] ( اِخ ) پاراگِه. رودی به امریکای جنوبی شاخه ای از رود پارانا که از جبال ماتوگرسو سرچشمه میگیرد و از برزیل و بولیوی و کشور پاراگوئه و آرژانتین می گذرد و در پارانا پایان می یابد. شعب مهم آن پیل کومایو و برمه ژو و درازای آن 2500 هزارگز است.

فرهنگ فارسی

کشور جمهوری آمریکای جنوبی واقع میان برزیل آرژانتین و بلیوی که مساحت آن بالغ بر ۴٠۷٠٠٠ کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود ۲۵۷٠٠٠٠ تن میباشد . پایتخت آن آسونسیون است . معادن آهن منگنز مس فراوان دارد که استخراج نشده. محصول عمده کشاورزی عبارتست از : ذرت پنبه لوبیا بادام زمینی توتون مرکبات و چوب . مذهب اهالی کاتولیک و زبان اسپانیولی است .
یکی از جمهوریهای آمریکای جنوبی میان برزیل و آرژانتین

دانشنامه عمومی

پاراگوئه ( به اسپانیایی: Paraguay ) با نام رسمی جمهوری پاراگوئه ( به اسپانیایی: República del Paraguay ) کشوری است در آمریکای جنوبی. پایتخت آن آسونسیون و جمعیت آن حدود ۷٬۱۳۳٬۰۰۰ نفر است. زبان های رسمی آن اسپانیایی و زبان گوارانی است وواحد پول آن گوارانی است. حدود ۹۲٪ از جمعیت توان صحبت به اسپانیایی و ۹۸٪ نیز توان تکلم به گوارانی را دارند.
پاراگوئه کشوری محصور در خشکی و مساحت آن ۴۰۶٬۷۵۲ کیلومتر مربع است. پاراگوئه از سوی جنوب و جنوب غربی با آرژانتین، از شرق و شمال شرق با برزیل، و از سوی شمال غرب با بولیوی هم مرز است. زمین های پاراگوئه در دو سوی رودخانه پاراگوئه قرار گرفته که از میانه کشور از شمال به جنوب در جریان است.
پیش از ورود اروپاییان در سده شانزدهم، مردم گوارانی در پاراگوئه زندگی می کردند. در آن سده پاراگوئه به بخشی از امپراتوری استعماری اسپانیا تبدیل شد. پس از استقلال از اسپانیا در سال ۱۸۱۱ پاراگوئه توسط یک رشته از دیکتاتورهایی که به دنبال سیاست های انزواگرایانه بودند حکومت شد. جنگ فاجعه بار پاراگوئه ( ۱۸۶۴–۱۸۷۰ ) که در آن ۶۰٪ تا ۷۰٪ از جمعیت کشور جان باخت باعث توقف در پیشرفت این کشور در آن دهه ها شد. در طول بخش بزرگی از قرن بیستم کشور توسط آلفردو اشتروسنر حکومت می شد که این حکومت از درازمدت ترین دیکتاتوری های آمریکای جنوبی به شمار می آید. در سال ۱۹۸۸ استروسنر ساقط شد و انتخابات آزاد در ۱۹۹۳ برگزار گردید.
برای اولین بار اروپایی ها در اوایل قرن ۱۶ میلادی این کشور را کشف کردند و شهر آسونسیون در تاریخ ۱۵ اوت ۱۵۳۷ توسط جهانگرد اسپانیایی، خوان د سالارز بنا نهاده شد. پس از مدتی این شهر به مرکز ایالت مستعمره اسپانیایی و جایگاه اولیهٔ هیئت جامعهٔ یسوعی و محل سکنی گزینی در آمریکای جنوبی در سده ۱۸ تبدیل شد. پاراگوئه درتاریخ ۱۴ مه ۱۸۱۱ با برانداختن متولیان اسپانیایی، استقلال خود را اعلام کرد.
تاریخ پاراگوئه شاهد دروه های طولانی سلطهٔ دولت های بیگانه، عدم ثبات سیاسی، جنگ های داخلی و جنگ های ویرانگر کشورهای همسایه بوده است. تاریخ مستعمره بودن این کشور را می توان به دوره های مشخص تقسیم کرد:
• ۱۸۱۱–۱۸۱۶: پیدایش تمدن
• ۱۸۱۶–۱۸۴۰: دولت خوزه گاسپار رودریگز د فرانسیا
• ۱۸۴۰–۱۸۶۵: دولت های کارلوس آنتونیو لوپز و فرانسیسکو سولانو لوپز
• ۱۸۶۵–۱۸۷۰: جنگ دول سه گانه
• ۱۸۷۰–۱۹۰۴: بازسازی پس از جنگ و دولت حزب کلورادو ( پاراگوئه ) حزب کلورادو
• ۱۹۰۴–۱۹۳۲: حزب آزادیخواه و حرکت بسوی جنگ چاکو
• ۱۹۳۲–۱۹۳۵: جنگ چاکو
• ۱۹۳۵–۱۹۴۰: دولت های حزب انقلابی فبرریستا و خوزه فلیکس استیگاریبیا
• ۱۹۴۰–۱۹۴۸: دولت هیگینیو مورینیگو
• ۱۹۴۸–۱۹۵۴: جنگ داخلی پاراگوئه، روی کار آمدن مجدد حزب کلورادو
• ۱۹۵۴–۱۹۸۹: دیکتاتوری آلفردو استروسنر
• ۱۹۸۹ - زمان حال: جنبش بی مسیر - - تحول به سوی دموکراسی