هق هق

لغت نامه دهخدا

هق هق. [ هَِ هَِ ] ( اِ صوت ) حکایت صوت کسی که گریه بسیار کرده باشد و صدایی شبیه سکسکه از او برآید. ( از یادداشتهای مؤلف ). شنوشه. اشنوشه. ( یادداشت دیگر ).

فرهنگ عمید

صدای گریه که در گلو افتد.

فرهنگ فارسی

(اسم ) آوای گری. شدید صدای گریستن سخت : ((نرگس پایین اطاق هق وهق گریهمیکند. ) )
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم