یوزبان

لغت نامه دهخدا

یوزبان. ( ص مرکب ، اِ مرکب ) ( از: یوز + بان ، پسوند ) کسی که محافظت می کندیوزهای شکاری را. ( از ناظم الاطباء ). فهاد. ( دهار ). فهاد. یوزبنده. یوزوان. ( یادداشت مؤلف ) :
برفتند با یوزبانان و فهد
گرازان و تازان سوی رود شهد.فردوسی.نشگفت اگر به قوت بخت تو یوزبان
از قرص آفتاب دهد یوز را پنیر.ابن یمین.ورجوع به یوز شود.

فرهنگ عمید

تربیت کننده و نگهبان یوز، یوزبند، یوزدار.

فرهنگ فارسی

(صفت ) ۱- نگاهدارند. یوزها. ۲- مامور تربیت و حفاظت یوزها کسی که از یوزهای شکاری محافظت می کند.