یورتگه. [ گ َه ْ ]( اِ مرکب ) جای بودن و خانه. ( آنندراج ) : لیک اگر یورتگه ز عز سازند هم از او خرگهیت پردازند.سنایی.از پناه حق حصاری به ندید یورتگه نزدیک آن دز برگزید.مولوی.|| بعضی به معنی جای و چوکی نوشته. ( از آنندراج ). و رجوع به یورت و یورد شود.