یارگر

لغت نامه دهخدا

یارگر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) کمک. یاریگر. مددکار :
دگر آنکه جنباند او کوه را
بدان یارگر خواهد انبوه را.فردوسی.نبد یارگرشان در این کار کس
زن و شوی بودند همیار و بس.اسدی ( گرشاسبنامه ص 119 ).

فرهنگ فارسی

کمک مدکار
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال اوراکل فال اوراکل فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال میلادی فال میلادی فال ورق فال ورق