گیتی خور

لغت نامه دهخدا

گیتی خور. [ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) از تمام نیکیهای گیتی بهره ورشونده. متنعم شونده. متلذذ به لذایذ گیتی :
همچنان لشکرکش و دشمن کش و دیناربخش
همچنین گیتی خور و میری کن و نیکی فزای.منوچهری.رجوع به جهان خور شود.

فرهنگ عمید

آن که از همۀ نعمت های جهان بهره ور شود.

فرهنگ فارسی

جهان خوردن . از همه لذایذ گیتی به کنال متمتع شدن .