گراکوس

لغت نامه دهخدا

گراکوس. [ گ ِ ] ( اِخ ) تی بریوس. از تریبونوس ها و خطبای بزرگ روم بود که در سال 162 ق. م. تولد یافت و در 133 ق. م. به هلاکت رسید. تی بریوس کوشش داشت که اراضی متفرقه روم را از چنگ اشراف بدرآورده میان طبقات پست و فقیران تقسیم کند. لذا اشراف با وی مخالفت کردند و سرانجام او را به قتل رسانیدند. ( ایران باستان ص 1842، 2127 ).

فرهنگ فارسی

تیبریوس تریبونوس ( قاضی ) و خطیب رومی ( و . ۱۶۲ - مقت. ۱۳۳ ق م . ) . وی میکوشید که اراضی متفرق روم را از دست اشراف خارج و بین مردم طبقه پست و فقیر قسمت کند لذا اشراف با او مخالفت ورزیدند و او را کشتند .

دانشنامه آزاد فارسی

گِراکوس (Gracchus)
دو برادر به نام های تیبریوس سمپرونیوس (۱۶۳ـ۱۳۳پ م) و گایوس سمپرونیوس (۱۵۳ـ۱۲۱پ م) در روم باستان. برای اصلاحات ارضی تلاش کردند. تیبریوس در منصب تریبونی در ۱۳۳پ م کوشید با مصادرۀ زمین های بزرگ مالکان برده دار به فقیران کمک کند و همچنین تعداد مشمولان خدمت وظیفه را با تأمین حداقل مالکیت لازم افزایش دهد. اوباش به تحریک سناتورها او را به قتل رساندند. گایوس (تریبون ۱۲۳ـ۱۲۲پ م)، قانون برادر را دوباره مطرح کرد، و اصلاحات بیشتری را پیشنهاد داد اما سنا آن ها را قبول نکرد و او نیز در شورشی به قتل رسید.