گران رکابی

لغت نامه دهخدا

گران رکابی. [ گ ِ رِ ] ( حامص مرکب )کنایه از حمله بردن است. عمل گران رکاب :
از ناله در آن گران رکابی
الحق سپه گران شکستم.خاقانی. || ثقیل و سنگین بودن :
حرارت سخطت با گران رکابی سنگ
ذبول کاه دهد کوههای فربی را.انوری.

فرهنگ عمید

۱. ثبات قدم و پایداری در جنگ.
۲. وقار، سنگینی.

فرهنگ فارسی

۱ - ثبات قدم و پافشاری در روز جنگ : از ناله وران گران رکابی الحق سپه گران شکستم . ( خاقانی ) ۲ - وقار تمکین . ۳ - سنگینی ثقل : حرارت سخطت با گران رکابی سنگ ذبول کاه دهد کو ههای فربی را . ( انوری )