گاه شناس

لغت نامه دهخدا

گاه شناس. [ ش ِ ] ( نف مرکب ) وقت شناس.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال میلادی فال میلادی فال درخت فال درخت فال حافظ فال حافظ فال تاروت فال تاروت