معنی چاقچور | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

چاقچور. ( اِ ) چاخچور. چاقشور. دولاغ. شلواری فراخ و دو پاچه بهم پیوسته که از کمر تا نوک انگشتان پای را مستور میداشت و زنان هنگام بیرون رفتن از خانه میپوشیدند. نوعی جامه زنانه مخصوص پوشانیدن هردو پای از بالای ران تا نوک انگشتان. لباسی است مخصوص پای زنان که از پنجه پا تا کمر یا تا وسط ساق پا را میپوشاند و در مفصل پا و ساق چین دارد. ( فرهنگ نظام ). و رجوع به چاخچور و چادرچاخچور و چاقشور شود.

فرهنگ معین

(اِ. ) شلوار گشاد و بلند زنانه ، که از کف پا تا کمر را می پوشاند.

فرهنگ عمید

شلوار گشاد و بلندی که زنان ایرانی در زیر چادر می پوشیدند، دولاغ.

فرهنگ فارسی

( اسم ) شلوار گشاد و بلند و کف دار زنانه که آنرا بر روی شلیته و تنبانها می پوشیدند و دارای لیفه و بندی بود که در زیر شکم بسته میشد.

دانشنامه آزاد فارسی

چاقْچور
(یا: چاخچور؛ چاقشور) شلوار زنان ایرانی در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار. شلوار یا دو لنگه، شلوار بسیار گشاد و بلند آستردار و دَم پا تنگ، به همراه جورابی متصل به آن بود که انگشتان پا را می پوشاند. وسط دو لنگۀ آن به طور مثلثی باز بود و با لیفه و بندی بلند در زیر شکم بسته می شد. گاه چاقچور را از دو لنگۀ جدا از هم می دوختند و حکم ساق پیچ داشت و آن را بالای زانو با دو بند محکم می کردند. نوع اخیر آن، همان چکمه های پارچه ای (چاقچور) بلند تا بالای زانوست که در دورۀ افشاریه و زندیه رواج داشت. چاقچور را روی شلیته و تنبان می پوشیدند و به سبب گشادی و چین داربودن آن، همۀ تنبان یا شلیته در آن جای می گرفت. چاقچورها به رنگ های بنفش، آبی، قرمز و چاقچور زنان سید سبز بود، اما چاقچور سیاه مجلل تر بود و از پارچه های ابریشمی و پنبه ای دوخته می شد.