پارین

لغت نامه دهخدا

پارین. ( ص نسبی ) پارینه. منسوب بسال گذشته. پارسالین :
گاو آمد و خورد دفتر پارین را.ظهوری.خرقه پارین ترا بکار نیاید
کوه موقر کجا و کاه محقر.قاآنی.

فرهنگ عمید

= پارینه

فرهنگ فارسی

( صفت ) پارینه
پارینه پارسالین