هشامیه

لغت نامه دهخدا

( هشامیة ) هشامیة. [ هَِ می ی َ ] ( اِخ ) اصحاب هشام بن عمرو الغوطی هستند که گویند در قرآن دلالتی بر حلال و حرام و امامت نیست. ( از تعریفات میر سیدشریف جرجانی ). فرقه ای از معتزله اند و اتباع هشام بن عمرو الغوطی که بیش از سایر فرقه های معتزله مبالغه میکرد. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
هشامیه. [ هَِمی ی َ ] ( اِخ ) از فِرَق اهل کلام و از مشبهه شیعه وشام دو طایفه اند: هشامیه اول که اصحاب هشام بن الحکم اند و هشامیه دوم که اصحاب هشام بن سالم جوالیقی هستند و آنها را جوالیقیه هم میگویند. این دو فرقه را نباید با هشامیه معتزله ، اصحاب هشام بن عمرو الغوطی اشتباه کرد. ( خاندان نوبختی تألیف عباس اقبال ص 267 از انساب سمعانی ، الفرق ، مقالات اشعری و کتب دیگر ).

فرهنگ فارسی

از فرق اهل کلام و منسوب به هشام بن الحکم اند .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] یکی از فرق اهل سنت به نام فرقه هشامیه می باشد که از فرق معتزله است.
رهبر فرقه هشامیه شخصی به نام هشام ابن عمرو الفوطی یا الغوطی است.
← اعتقادات هشامیه
۱. ↑ سمعانی، عبد الکریم بن محمد، الانساب، ج۵، ص۶۴۳، تحقیق: عبدالله عمر البارودی، بیروت، دار الفکر، ۱۹۹۸م، چاپ اول.۲. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲۶، ص۵۷، تحقیق: احمد الارناؤوط وترکی مصطفی، بیروت، دار احیاء التراث، ۱۴۲۰هـ.۳. ↑ بغدادی، عبد القاهر بن طاهر، الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة، ج۱، ص۱۴۵، بیروت، دار الآفاق الجدیدة، ۱۹۷۷، چاپ دوم.۴. ↑ آل عمران/سوره۳، آیه۱۷۳.
سایت پژوهه برگرفته از مقاله«فرق هشامیه».
...