لغت نامه دهخدا هرزه دو. [ هََ زَ / زِ دَ/ دُو ] ( نف مرکب ) آنکه بیهوده راه میپیماید. || آنکه کارهای بی نتیجه و بی هدف انجام میدهد.
فرهنگ فارسی (صفت ) ۱- آنکه بیهوده بسرعت راه پیماید هرزهدو. ۲- آنکه بی اراده وبی جهت بهرجا آمدوشد وهرزهگویی وسخن چینی کند. ۳- آنکه کارهای بیهودهوبی نتیجه کند.
