هداج

لغت نامه دهخدا

هداج. [ هَُ ] ( ع اِمص ) رفتار پیران. ( منتهی الارب ). رفتن بمانند رفتن پیران. ( از اقرب الموارد ).
هداج. [ هََ دْ دا ] ( ع ص ) به رفتار پیران رونده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
- ظلیم هداج ؛ شترمرغی که لرزان رود. ( اقرب الموارد ).