لغت نامه دهخدا هجاگو. [ هَِ ] ( نف مرکب ) هجاگوی. هجوکننده. هجاگوینده. دشنام دهنده در شعر. شاعری که در شعر مردم را به باد استهزاء گیرد. هجاء : «جهنمی هجاگو عبید زاکانی ».( یادداشت مؤلف ).
