نافذالامر

لغت نامه دهخدا

نافذالامر. [ ف ِ ذُل ْ اَ ]( ع ص مرکب ) کسی که حکم وی مطاع باشد. ( ناظم الاطباء ). که امر وی روان و مطاع است. فرمانروا :
کرده شاه از درستی قلمش
نافذالامر جمله عجمش.نظامی.پس هرمز او را [ بهرام چوبین را ] بر خزانه و حشم نافذالامر گردانید. ( منتخب جوامع الحقایق ص 121 ). و دایم موقر و محترم و عالی الذکر و نافذالامر و مهیب و مطاع و سرور و دین پرور باد. ( تاریخ قم ص 4 ).

فرهنگ عمید

آن که حکم و فرمانش نافذ و روان است.

فرهنگ فارسی

آنکه حکمش مطاع است نافذ امر : کرده شاه از در ستی قلمش نافذ الامر جمله عجمش . ( نظامی )