ناتمامی

لغت نامه دهخدا

ناتمامی. [ ت َ ] ( حامص مرکب ) نقصان و قصور. ( ناظم الاطباء ). ناتمام بودن. ناقص بودن. کامل نبودن. صفت ناتمام :
بدرتمام روزی در آفتاب رویت
گر بنگرد بیارد اقرار ناتمامی.سعدی.غمز و نمامی چون اظهار ناتمامی می کرد. ( وصاف ص 335 ).

فرهنگ فارسی

کیفیت ناتمام .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال مکعب فال مکعب فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال جذب فال جذب فال تک نیت فال تک نیت