لغت نامه دهخدا
مدارسة. [ م ُ رَ س َ ] ( ع مص ) چیزی با کسی درس کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). سبق گفتن و درس کتاب کردن. ( منتهی الارب ). کتاب را تدریس کردن. دراس. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). || با هم مذاکره کردن. ( از منتهی الارب ). مذاکره کردن با اهل علم. || کتاب خواندن و قرائت کتاب. ( از متن اللغة ). دراس. خواندن کتاب را بر مصاحب و همدرس. || آلوده گشتن به گناهان. ( از اقرب الموارد ). رجوع به مُدارِس شود.
