مجلس نشین

لغت نامه دهخدا

مجلس نشین. [ م َ ل ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) کسی که در انجمن می نشیند. اهل انجمن. ( ناظم الاطباء ). که در مجلس نشیند. اهل مجلس. حاضر در مجلس :
مجلست را کآسمان خدمت کند
او کجا باشد ترا مجلس نشین.خاقانی.روز نواست و فخر دین بر آسمان مجلس نشین
ما زر چهره بر زمین تو سیم سیما ریخته.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 379 ).

فرهنگ عمید

کسی که در مجلس نشسته، اهل انجمن.

فرهنگ فارسی

اهل انجمن