طرب افزای

لغت نامه دهخدا

طرب افزای. [ طَ رَ اَ ] ( نف مرکب ) که طرب افزون کند. که شادی فزاید :
با سیه روی خوشدلی بهم است
طرب افزای سرخ روی کم است.سنائی.هستند ببزم تو کمربسته قلم وار
بیجاده لبان طرب افزای تعب کاه.سوزنی.رجوع به طرب فزای شود.