معنی شکربوره | لغت یاب

شکربوره

لغت نامه دهخدا

شکربوره. [ ش َ ک َ بو رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) شکربوزه. شکربیره. شکربیزه. ( ناظم الاطباء ). سنبوسه ای که درون آنرا از قند و مغز بادام و مغز پسته نیم کوفته پر کنند. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ). حلوایی که بشکل گُرده ( کلیه ) کنند. بیرون آن از خمیر آرد گندم و درون انباشته به شکر و کوفته بادام یا گردوست. اگردک. شکربوزه. شکرپاره. ( یادداشت مؤلف ). شکربوزه. ( فرهنگ جهانگیری ) :
چرا منعم کنی صوفی ز محراب شکربوره
نگوید کس مسلمان را که روی از قبله برگردان.بسحاق اطعمه.اگر نه طاق شکربوره اش بود محراب
شکم پرست کجا باشدش حضور نماز.بسحاق اطعمه.و رجوع به مترادفات کلمه شود.