عدل ورز

لغت نامه دهخدا

عدل ورز. [ ع َ وَ ] ( نف مرکب ) دادگر. عادل :
بر هر دو روی سکه ایام ، نام تو
خاقان عدل ورز و هنرپرورآمده.خاقانی.عدل ورزا خسروا پیوند عمرت باد عدل
کز جهان عدل است و بس کو را مُعَمَّر ساختند.خاقانی.