طواسین

لغت نامه دهخدا

طواسین. [ طَ] ( ع اِ ) ج ِ طس ( ج ِ طس ، صواب ذوات طواسین است ). ( منتهی الارب ). سورتهای مسمی به طس یعنی الطاء اشارت است به طهارت قدس الهی و السین عبارت است از سنائی لایتناهی ̍ و قیل الطاء طلب روندگان راه و السین سلامت قلوب از ماسوی اﷲ، و یقول ایزد سبحانه و تعالی سوگند یاد کرده به طوبی ، درخت بهشت و سدرةالمنتهی. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

کتابی است بعربی تالیف حسین بن منصور حاج بیضاوی و شامل شطحیات او که توسط ماسینیون فرانسوی بطبع رسیده .
( اسم ) جمع طس ( برخلاف قیاس ) سوره های قر آن که با طس ( سوره نمل ) و طسم ( سوره شعرائ سوره قصص ) شروع می شود .

دانشنامه آزاد فارسی

طَواسین
سوره های شعراء، نمل، و قصص را که با حروف مقطعۀ «طس» شروع می شود، طواسین یا برخی طواسیم گویند. دو سورۀ شعراء و قصص، که با «طسم» شروع می شوند را نیز طواسیم گویند. طواسین همچنین نام یکی از کتاب های حلّاج عارف مشهور ایرانی است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] طواسین به سوره هایی گفته می شود که با «طس» شروع می شوند. مانند: سوره شعراء، سوره نمل، سوره قصص.
سایت اندیشه قم
...
[ویکی شیعه] طواسین نام سوره های شعراء و قصص که با «طسم» و سوره نمل که با «طس» شروع می شوند.
طواسین، نامی است برای سوره های شعراء و قصص که با «طسم» و سوره نمل که با «طس» شروع می شوند.