سماوه

لغت نامه دهخدا

( سماوة ) سماوة. [ س َ وَ ] ( ع مص ) حمله کردن وبرجستن گُشن بر شتر ماده. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). حمله کردن فحل بر ماده. ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ).حمله کردن گُشن بر شتر مادگان و برجستن بر آنها. ( از ناظم الاطباء ). || ( اِ ) پرده ای که از سقف خانه درکشیده باشند. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ). سقف خانه. ( از دهار ). || کالبد هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

۱. رواق خانه.
۲. پرده که از سقف آویخته باشند.
۳. کالبد هرچیز.

فرهنگ فارسی

حمله کردن و برجستن گشن بر شتر ماده .

دانشنامه عمومی

سماوه ( به عربی: السماوة ) مرکز استان مثنی از شهرهای جنوب عراق بر کنار رود فرات با فاصله ۲۸۰ کیلومتری جنوب غربی بغداد است. سماوه در سال ۲۰۰۵ جمعیت بالغ بر ۲۵۰ هزار نفر داشت.
اطراف این شهر را نخل های فراوانی پوشانده است که نمود آن در فرهنگ و موسیقی عراقی با عنوان نخل السماوة بارز است. سماوه از شهرهای عربِ شافعی نشین عراق می باشد که در جنوب آن شهر ناصریه و در شمال آن شهر دیوانیه قرار دارند.