سایه پرست
سایه پرست. [ ی َ / ی ِ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) کنایه از شخصی باشد که پیوسته به فسق و فجور و کارهای ناشایسته بپردازد. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). || زناکار. ( ناظم الاطباء ).
۱. آن که سایه را دوست دارد و در سایه بیاساید، آن که در سایه به سر ببرد و خوش باشد، سایه پسند.
۲. راحت طلب.
( صفت ) کسی که پیوسته فسق و فجور و کارهای ناشایسته کند .
