لغت نامه دهخدا ساز ضربی. [ زِض َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آلت موسیقی که با کوبیدن ضربه ای بدان بصدا درآید، چون دایره و طبل و کوس و غیره. رجوع به ساز شود.
