لب دوختن

لغت نامه دهخدا

لب دوختن. [ ل َ ت َ ] ( مص مرکب ) خموشی گزیدن :
مدتی میبایدش لب دوختن
از سخنگویان سخن آموختن.مولوی.تا نگردد خون دل و جان جهان
لب بدوز و دیده بربند این زمان.مولوی.

گزارش محتوای نامناسب