لغت نامه دهخدا فر و برز. [ ف َرْ رُ ب ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) شکوه و جلال و بزرگی. زیبایی و برازندگی : بدو گفت گر فرّ و برز کیان نبودیت بادانش اندر میان.فردوسی.
