غوغاگر

لغت نامه دهخدا

غوغاگر. [ غ َ / غُو گ َ ] ( ص مرکب ) آنکه فتنه و غوغا جوید. غوغاطلب. فتنه گر. آشوب طلب. رجوع به غوغا شود.

فرهنگ عمید

آشوبگر، فتنه گر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه فتنه جوید غوغا طلب فتنه گر .