لغت نامه دهخدا طاو. [ وِن ] ( ع ص ) طَو. گرسنه. ( منتهی الارب ) ( دهار ). || گرسنه دارنده خود را. طاویة مثله فیهما. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || پیچنده. ( دهار ).
