معنی صبح صادق

لغت نامه دهخدا

صبح صادق. [ ص ُ ح ِ دِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بام دوم. بام پهنا. صبح دوم. صبح راست. فجر دوم ، مقابل صبح کاذب و صبح نخست :
چون صبح صادق بردمد میر مرااو می دهد
جامی به دستش برنهد از چشمه معمودیه.منوچهری.یعنی ز صبح صادق انعام شمس دین
از شرم سرخ روی شفق وار میروم.خاقانی.صبح صادق پس کاذب چکند بر تن دهر
چادر سبز دَرَد تا زن رسوا بیند.خاقانی.غم آن صبح صادق ملت
آسمان شامگاه می گوید.خاقانی.شبروان در صبح صادق کعبه جان دیده اند
صبح را چون محرمان کعبه عریان دیده اند.خاقانی.چون به پایان شد ریاحین گل بزاد
چون سر آمد صبح صادق خور بزاد.خاقانی.امل چون صبح کاذب گشت کم عمر
چو صبح صادق دل گشت روشن.خاقانی.بنمود صبح صادق دین محمدی
هین در ثناش باش چو خورشید صدزبان.خاقانی.بلی هر دو را صبح خوانند لیکن
نه چون صبح صادق بود صبح کاذب.خاقانی.چو صبح صادق آمد راست گفتار
جهان در زر گرفتش محتشم وار.نظامی.فروخفت کآسایش آمد پدید
شد آسوده تا صبح صادق دمید.نظامی.فرورفت شب ، روز روشن رسید
شباهنگ را صبح صادق دمید.نظامی.رخت را صبح صادق کس ندیده ست
اگر چه صد عجایب می نماید.عطار.

دانشنامه آزاد فارسی

صُبح صادق
از روزنامه های فارسی دوره مشروطه. نخستین شمارۀ این روزنامه به مدیریت و صاحب امتیازی مرتضی قلی خان مؤید الممالک در صفر ۱۳۲۵ق/آوریل ۱۹۰۷ منتشر شد. مندرجات این روزنامه، پس از سرمقاله، یکی دو نوشته و اخبار داخلی، به ویژه مذاکرات مجلس شورای ملی، و اخبار خارجی بوده است. صبح صادق به دو دلیل از اهمیت فراوان برخوردار است: یکی آن که همه روزه صبح ها منتشر می شده، و دیگر آن که گزارش اخبار مجلس در سال های جنجالی مشروطیت در آن انتشار می یافت. از شمارۀ ۲۱۰ در سال یکم، مدیریت آن به مهدی قلی خان مؤید تغییر کرده و آخرین شمارۀ آن در ۲۸ ذیحجۀ ۱۳۲۵ق به چاپ رسید و از آن پس از انتشار باز ایستاد.