لغت نامه دهخدا صبح جزا. [ ص ُ ح ِ ج َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بامداد محشر. صبح قیامت. صبح روزی که اعمال مردم را کیفر یا پاداش دهند : نفسی کز جگر سوخته آید بیرون تا دم صبح جزا گرم بود بازارش.صائب.
