سگالنده

لغت نامه دهخدا

سگالنده. [ س ِ ل َ دَ / دِ ] ( نف ) جوینده. خواهان :
سپاهی به کردار کوچ بلوچ
سگالنده جنگ و برآورده خوچ.فردوسی. || اندیشنده :
سگالنده فال چون قرعه راند
ز طالع تواند همی نقش خواند.نظامی.سگالنده کاردان وقت کار
ز دشمن بدشمن شود رستگار.نظامی.

فرهنگ عمید

۱. اندیشه کننده، فکرکننده.
۲. رایزن، چاره جو.

فرهنگ فارسی

جوینده خواهان یا اندیشنده