زحیر خوردن. [ زَخوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غم داشتن. اندوهگین بودن. نگران بودن. دچار سختی و اندوه شدن : یکچند شادکام چریدید شیروار امروز درد باید خورد و غم و زحیر.فرخی.ای دوست غم جهان به بیهوده مخور بیهوده زحیر دهر فرسوده مخور چون بوده گذشت و نیست نابود پدید خوش باش و غم بوده و نابوده مخور.خیام.