زبان گندمین. [ زَ ن ِ گ َ دُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از زبان هموار و ملایم و نرم و چرب. ( آنندراج ). زبان ملایم گو. ( غیاث اللغات : زبان گندمی ) : با زبان گندمین روزی طلب کردن خطاست طوطی شیرین سخن را شکرگفتار هست.صائب.از زبان گندمین افتاد در کارم گره خوشه بی حاصل مادانه دیگر نداشت.صائب.