معنی روزمه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

روزمه. [ م َه ْ ] ( اِ مرکب ) تاریخ. حساب سال و ماه و روز. ( از برهان قاطع ). در فارسی ترجمه تاریخ است ، چه عربان در عهد عمربن خطاب خواستند حسابی برای معاملات سنواتی عمال ولایات قرار دهند که در حساب ایام و ماه اشتباهی نشود. هرمزان پارسی گفت در پارس حساب روز ازهر هفته و ماه را نگارند و آن را روزمه و ماه روز گویند و ماه روز را به موروخ معرب کردند و گردانیدند و مصدر آن توریخ شد. علی علیه السلام و حضار این قول را پسندیدند و اختیار کردند، بعد از تصرفات لفظ توریخ ، تاریخ شد. ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ) :
شدت فرامش آن روزمه که در غزنین
ز چوب کرده رکاب و ز لیف کرده عنان.مسعودسعد( از آنندراج ).|| تقویم قمری طوماری. ( لغت محلی شوشتر ذیل روزنامچه ). و رجوع به روزماه و ماه روز و روزنامچه شود.