روانداز

لغت نامه دهخدا

روانداز. [ اَ ] ( اِ مرکب ) چیزی که در خواب بر رو اندازند مثل لحاف و پتوو شمد و غیر آنها. ( فرهنگ نظام ). مقابل زیرانداز.
- امثال :
زیراندازش زمین است و رواندازش آسمان ، نظیر: آه ندارد با ناله سودا کند؛ یعنی بی نهایت بی چیز است. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ معین

(اَ ) (اِ. ) آنچه که به هنگام خواب به روی خود اندازند.

فرهنگ عمید

آنچه در موقع خوابیدن بر روی خود می اندازند، مانند لحاف.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) آنچه که به هنگام خواب بر روی خود اندازند مقابل زیر انداز .

ویکی واژه

آنچه که به هنگام خواب به روی خود اندازند.