رنگ کار

لغت نامه دهخدا

رنگ کار. [ رَ ] ( ص مرکب ) آنکه دیوارها و در و پنجره ها را رنگ کند. نقاش. || مزور. نیرنگ ساز. محیل و چاره ساز :
نگه کردگرسیوز رنگ کار
ز گفت سیاوخش با شهریار.فردوسی.

فرهنگ عمید

۱. کسی که اتومبیل، صنایع چوبی، و امثال آن را رنگ می کند.
۲. (صفت ) [قدیمی، مجاز] حیله گر، مکار، نیرنگ ساز، فریب دهنده: نگه کرد گرسیوز رنگ کار / ز گفت سیاوخش با شهریار (فردوسی۲: ۶۷۱ ).

فرهنگ فارسی

آنکه دیوار ها و در و پنجرهها را رنگ کند مزور نیرنگ ساز
رنگ کننده، کسی که پیشه اش رنگ کردن جایی باشد، حیله گر، مکار، فریبنده، نیرنگ ساز