دربچه

لغت نامه دهخدا

دربچه. [ دَ چ َ / دَ ب َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) مصغر درب. دریچه. در کوچک. ( آنندراج ). در خرد. درچه :
روز و شب دربچه مشرق و مغرب باز است
ورنه از تنگی این خانه نفس می گیرد.ملاطغرا ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

در کوچک دریچه.

فرهنگ فارسی

( اسم ) در کوچک دریچه
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال قهوه فال قهوه فال تاروت فال تاروت استخاره کن استخاره کن فال سنجش فال سنجش