لغت نامه دهخدا
داوود. ( اِخ ) رجوع به داود شود.
داوود. ( اِخ ) ( لوئی نیکلا ) دوک درستد و پرنس اکموهل و مارشال فرانسه. متولد 1770 و متوفی به سال 1823 م. وی یکی از بهترین سرداران ناپلئون بود.
داوود
داوود. ( اِخ ) رجوع به داود شود.
داوود. ( اِخ ) ( لوئی نیکلا ) دوک درستد و پرنس اکموهل و مارشال فرانسه. متولد 1770 و متوفی به سال 1823 م. وی یکی از بهترین سرداران ناپلئون بود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: محبوب، نام یکی از پیامبران، ( اَعلام ) شاه عبرانیان [حدود پیش از میلاد ـ حدود پیش از میلاد] که شاعر و پیغمبر بود و در جوانی به شبانی پرداخت، به خاطر آواز خوش و نواختن بربط مورد توجه شائول قرار گرفت، پس از کشته شدن او به سلطنت رسید و پایتخت را به اورشلیم برد، کتاب مزامیر که مشحون از الهامات غنایی است از او به جا مانده است، ( در اعلام ) پادشاه اسرائیل در روزگار قدیم که شاعر و پیغمبر بود و کتاب مزامیر که مشحون از الهامات غنایی است از او به جا مانده است، نام یکی از پیامبران بنی اسرائیل که به سبب صدای خوب و نواختن بربط شهرت دارد
دانشنامه عمومی
دانشنامه اسلامی
حضرت داوود در نزد یهودیان از مقام بسیار بالایی برخوردار است؛ با این حال در تورات تهمت هایی به او نسبت داده شده است.
داوود بن ایشا از نسل یهودا فرزند یعقوب بود. حضرت داوود را فردی کوتاه قد، سبزه رو و کم مو دانسته اند که ختنه شده به دنیا آمد. حضرت سلیمان فرزند حضرت داوود بود و جانشین او نیز شد.
