خوش لحن

لغت نامه دهخدا

خوش لحن. [ خوَش ْ / خُش ْ ل َ ] ( ص مرکب ) خوش آهنگ. آنکه آوازش مطبوع و دلپسند باشد. ( ناظم الاطباء ) :
سوزنی در باغ مدح میر عالم زین دین
بلبل خوش لحن و خوش دستان و شیرین نغمتی.سوزنی.

فرهنگ عمید

= خوش آواز

فرهنگ فارسی

خوش آهنگ آنکه آوازش مطبوع و دلپسند باشد .