خوش قلب

لغت نامه دهخدا

خوش قلب. [ خوَش ْ / خُش ْ ق َ ] ( ص مرکب ) نیکخواه. خواهنده خوشی برای دیگران. مقابل بدقلب.

فرهنگ عمید

ویژگی کسی که به دیگران کینه و دشمنی ندارد، خوش باطن، پاک دل، خیرخواه.

فرهنگ فارسی

نیکخواه خواهنده خوشی برای دیگران