جان افشان

لغت نامه دهخدا

جان افشان. [ اَ ] ( نف مرکب ) جان فداکننده. آنکه جان را در راه کسی یا چیزی بدهد :
جان بیگانه ستاند ملک الموت بزجر
زجر حاجت نبود عاشق جان افشان را.سعدی. || افشاننده جان. ریزنده جان. جان بخش :
ای تماشاگاه جانها طرف لاله ستان تو
مطلع خورشید زیر زلف جان افشان تو.خاقانی.