لغت نامه دهخدا
باده گیران زبان بسته گشادند زبان
باده خواران پراکنده نشستند بهم.فرخی.چو سعدی که چندی زبان بسته بود
ز طعن زبان آوران رسته بود.( بوستان ).تو دانی ضمیر زبان بستگان
تو مرهم نهی بر دل خستگان.( بوستان ).بهائم خموشند و گویا بشر
زبان بسته بهتر که گویا بشر.سعدی. || غیرناطق. حیوان. ( ناظم الاطباء ). و این کلمه ای است که از راه رقت و شفقت گویند: امروز حیوان زبان بسته را آب نداده است : اگر ما مستحق عذابیم این چهار پایان زبان بسته بی گناه اند. ( قصص الانبیاء ص 136 ).
بمرغ زبان بسته آواز ده
که پرواز پارینه را بازده.نظامی. || کودک که هنوز سخن گفتن نتواند :
نه طفل زبان بسته بودی ز لاف
همی روزی آمد بجوفت ز ناف.سعدی ( بوستان ).|| مجازاً، مردی احمق و گول. || گنگ. ( ناظم الاطباء ).
